วันจันทร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2564 (กรอบบ่าย)
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อ่อนภาษา)
13
เรื่องนางแต้ม รักษาการอธิการบดี มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ กำลังร้อนฉี่ ทำให้บางคนไม่หน้าเขียว หน้าดำ ก็หน้าแดงไปตามๆกัน ไม่เว้นแม้กระทั่งหน้าหยดน้ำ พรดำ ก็พลอยเกรียวกราดกับนักศึกษาไปด้วย
ปรากฏถ้อยคำที่ต้องจารึกไว้ เช่น “มีชื่อเสียงระดับไหน?” และบทสนทนาที่น่าสนใจ เช่น
หยดน้ำ : แถลงการณ์ฉบับนี้ใครร่างให้คะ
นศ. : ช่วยกันร่างกันเองครับ
หยดน้ำ : ใครบ้าง สภาเองหรือมีคนนอกสภาด้วยคะ
นศ. :สภากันเองนี่ละคับท่านรองฯ
หยดน้ำ : ข้อ 2 เป็นมติไหมคะ
นศ. :ทั้ง 3 ข้อ มาจากการอภิปรายในสภาเลยครับ
ส่วนในไลน์กลุ่มพนักงานมหาลัย ก็ไม่เบา
คุณ A : ทุกท่านเห็นแถลงการณ์หรือยังครับ เราเป็นอาจารย์จะช่วยนักศึกษาอย่างไรดีครับ
คุณ J : แถลงการณ์ออกมาแล้วตามนี้ใช่ไหมคะ ขอวิพากษ์ในฐานะผู้สอนภาษาไทยนะคะ เอกสารนี้ยังมีคำผิด ใช้ภาษาต่างระดับ น่าจะมีคนช่วยตรวจทานเรื่องภาษา? ถ้าไม่มีข้อผิดพลาดในจุดที่ว่า แถลงการณ์น่าจะอิมแพคกว่านี้ค่ะ
คุณ A : ผมว่านักศึกษาคงทำไปโดยไม่ได้ปรึกษาใครครับ
คุณ J : น่าเสียดาย ถ้าเป็นไปได้ควรแก้ไขค่ะ
คุณ A : ผิดหนักๆตรงไหนครับ ผมขอความรู้หน่อย เผื่อมีโอกาสออกแถลงการณ์บ้าง
คุณ T : เพิ่งอ่านแถลงการณ์สภานักศึกษา(ถ้าของจริง) เห็นใจครับ (ควรตรวจภาษาและตัวสะกดก่อน) ความยุติธรรมต้องมาครับ
เสียง : อ.ในมอเราแม่อยากจะบอกว่า ก็ นศ.ทำ จะให้แต่งคำสระสวยได้อย่างไงน้อ ครับ
เรื่องการใช้ภาษานี่ ผมมีประสบการณ์ตอนที่ไปเรียนอินเดีย เคยโพสต์ไว้ตั้งแต่ ปี 2015 เข้ากับเรื่องนี้เลยนำมาฉายซ้ำ
“เมื่อได้ฟังแขกที่ขายของในตลาดพูดภาษาอังกฤษว่า “I go to the market yesterday.”
เพื่อนนักเรียนไทยที่เรียนด้านภาษาบอกว่า “แขกพูดผิดหลักไวยากรณ์ ที่ถูกคือ
I went to the market yesterday.”
นักเรียนไทยที่เรียนรัฐศาสตร์ถามว่า “แล้วท่านเข้าใจไหมละว่า เมื่อวานนี้เขาไปตลาด”
นักเรียนไทย ที่เรียนด้านภาษาตอบว่า “เข้าใจ”
นักเรียนไทยที่เรียนรัฐศาสตร์จึงว่า “เมื่อเข้าใจแล้ว ท่านจะเอาอะไรอีก”
นักเรียนไทย ที่เรียนด้านภาษาก็เลยเงียบไป
ส่วนนักเรียนไทยที่เรียนศิลปะอ่อนภาษาก็ได้แต่ฟังเฉยๆ
….