บทเพลงของดวงวิญญาณ February 26, 2016 • admin จิปาถะ บทเพลงของดวงวิญญาณ 1 ฉันไม่รู้ตัวว่ามายืนอยู่หน้าอาศรมนี้ได้อย่างไร อ๋อ ! ใช่แล้ว กายทิพย์และดวงวิญญาณของฉันนั่งเอง ฉันถามตัวเองว่า ทำไม ฉันจึงมาที่นี่อีก รู้สึกโกรธตัวเองว่า หลงอาลัยอาวรณ์กับสิ่งชั่วคราวเหล่านี้เพื่ออะไร 2 เบื้องหน้าฉันนั้น เป็นที่โล่งกว้าง ระเกะระกะไปด้วยสิ่งของที่แตกหักกระจัดกระจาย พื้นดินเย็นยะเยือกราวกับปูด้วยแผ่นน้ำแข็ง กลุ่มควันไฟม้วนตัวลอยขึ้นอย่างเศร้าสร้อย ท้องฟ้ามืดครึ้มดุจฉาบไว้ด้วยสีเทา ก้อนเมฆดำทะมึนบิดตัวไปมาอย่างเจ็บปวด เหล่าวิญญาณกำลังเคลื่อนย้าย แบกสัมภาระอันหนักอึ้งและมากมายจนทำให้ดูอุ้ยอ้าย สายตาที่ขลาดกลัวของพวกเขา สับสน ไร้ความหวังและเย็นชา บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความหดหู่วังเวงเงียบเหงา 3 ถึงแม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะมิได้เอยคำพูดอะไรกับฉัน แต่ฉันก็รู้ว่าเขากำลังประสบกับปัญหาอะไร จะมีวิธีใดหนอที่จะฉุดพวกเขาให้พ้นจากความทุกข์โศกสิ้นหวังกับสิ่งเลวร้ายนั้นได้ ฉันวิ่งวนไปมารอบๆ โอบกอดคนโน้นคนนี้ ดั่งคนเสียสติ ฉันพร่ำบอกเขาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น วิญญาณของพวกเขาจะต้องอยู่ที่นี่ อยู่ตรงนี้ เพราะที่นี่คือบ้านของท่าน ฉันร้องไห้ แต่พวกเขาไม่ร้องเพราะทุกคนร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้งไปหมดแล้ว 4 ดวงวิญญาณของพวกเราจะอยู่ที่นี่ตลอดไป ฉันร้องบอก เราจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ดั่งภูผา สูงใหญ่ ทะมึนและแข็งแกร่ง จารึกความเจ็บปวด บีบคั้น ข่มขืนใจ จากความโหดเหี้ยมทารุณ กักขฬะ ของคนที่ไร้หัวใจและไร้สมอง ไว้ ณ ภูผานี้ พร้อมคำสาปแช่งที่จะผลิตดอกออกผลไปชั่วนาตาปี 5 การเคลื่อนย้ายหยุดชะงักลง สัมภาระที่เป็นเสมือนดั่งแอกถูกยกออกจากบ่า แววตาที่ไร้ความหวังกลับมีประกายสดชื่นแจ่มใส บรรยากาศอบอวนไปด้วยความรักความสุขสันต์ ดวงวิญญาณของเราจะอยู่ที่นี่ อยู่ตรงนี้ อย่างอิสระเสรี หลอมรวมเป็นหนึ่งดั่งภูผา ที่จารึกความชั่วช้าสามานย์ของเธอไว้ พร้อมคำสาปแช่ง อันนิรันดร์ ……………..
Comments are closed.